Markerink

Al sinds 1766 wordt het Markerink in Barlo bewoond door de familie Lubbers. De betovergrootvader van de huidige bewoner Derk-Jan Lubbers zorgde er persoonlijk voor dat de hoeve in zijn handen kwam. Toen de eigenaar, de ‘Zuunige Jan Manschot’ uit Aalten de boerderij wilde verkopen, joeg pachter Willem Lubbers alle kijkers weg door ze met een emmer water nat te gooien. Zo bleef hij als enige gegadigde over en kon hij de hoeve kopen.

Derk-Jan Lubbers moet er smakelijk om lachen. De 87-jarige heet in de volksmond Markelinks Jan. Dat is merkwaardig, want zijn boerderij in Barlo bij Aalten heet Markerink, met een r dus. Maar dit moet een verschrijving zijn; het is vanouds altijd Markelink geweest. Hier is het stamhuis van de Markerinks, maar Lubbers heeft van die familie nooit iets teruggezien of gehoord. Zijn betovergrootvader Hendrik-Willem Lubbers (geboren 1766) was getrouwd met Beerndeke Markelink. Zij was de laatste met de naam Markelink in Barlo.

De oude benaming was iets als Markwardink, hetgeen wijst op een waard in een mark. Er woonde dus iemand die als oppasser van de mark, de gemeenschappelijke gronden, optrad. Het Barlose Markerink komt al voor in 1284.

De boerderij Markerink aan de Markerinkdijk in Barlo is een schitterend rijksmonument. Met zijn houten geveltop ligt de hoeve in een laagte tussen twee esruggen in, tegen het decor van een houtwal, waardoor de Zilverbeek stroomt. Een prachtig stukje Achterhoek. Een zandpad slingert zich over het erf van ’t Markerink over de Hoge es naar de Nijhofsweg.

Derk-Jan Lubbers vertelt: Hij was vijftig jaar lang, van 1928 tot 1978, secretaris van de Oranjevereniging in Barlo. In de wei voor het Markerink was het volksfeest. In het kamertje bij de varkens, waar normaal de mantelpot stond, werd brood gesmeerd en koffie gezet voor wel 800 mensen. Toen het feestgebouw in Barlo te klein bleek voor het toneel, werd besloten achter ’t Markerink een openluchttheater te stichten. Van stenen en planken werden banken gemaakt, waar zo’n 1500 mensen konden zitten. Er omheen stonden dichte coniferen. De zandweg liep tussen toneel en de tribune door.

De grote kei die bij de hoeve ligt, is bij akkerwerk in de grond gevonden. Derk-Jan vertelt dat deze door de wagen is gezakt, toen ze hem op de huidige plaats wilde leggen.

De boerderij schijnt ooit omgracht te zijn geweest, hetgeen erop wijst dat de bewoners tot de aanzienlijken behoorden. Bij de aanleg van de Markerinkdijk zijn de grachtresten verdwenen.

Bron: “Wortels in de Achterhoek”, 1995, door Henk Harmsen

Verpondingskohier 1647

In het Verpondingskohier van 1647 staat het volgende:

Markerdinck, Jan ten Drijhuis.
Huis, hof 1 sch. boulant 9 mdr., derde gerve 75 – 0 -.
Hoeij gront 3 daghen maeiens
Geeft 3 pont vlass, een vercken of 2 dlr. 3 – 18 -.